#4 Ren van ’t Slot – Directeur Compris Consulting

Welkom bij de vierde aflevering van de Hogenhouck podcastreeks ‘De mens achter de ondernemer’.
Mijn naam is Gijs Scholten van Aschat, ik praat vandaag met Ren van ’t Slot, directeur Compris Consulting.
Ja, klopt. Deels ben ik nog directeur maar niet meer in de uitvoerende versie. Nee nee, ik heb het overgedragen het directeurschap 1 juli 2019. En sindsdien heb ik me wat teruggetrokken vanuit operationele zaken en ben ik meer in de adviserende rol terechtgekomen.
Ja. En wat voor bedrijf heb je, wat doen jullie?
Wij hebben een bedrijf in asset management en dat is altijd heel lastig om dat uit te leggen.
Ja weet je, ik heb het opgezocht want ik wist het niet, ik dacht iedereen had het steeds maar over asset. En die asset en asset management. Nou, leg het maar even kort uit.
Kort uit… Het is het beheer van installaties bij bedrijven. Heel kort, met alle aspecten die daarom heen zitten. In het verleden werd het onderhoudsmanagement genoemd, alleen het asset management is gekomen omdat naast het onderhoud ook aspecten als financiën, requirements, contracten, al die zaken zijn erbij gekomen. Het totale palet aan zaken die daar dan bij horen wordt dan asset management genoemd.
Ja, oké.
He, we gaan even terug naar het begin. Je zat op de middelbare school, wat voor jongen was je?
Hahaha, ik was wel een jongen die wel van een verzetje hield. Ik vond uitgaan leuker dan leren. Dat bleek ook wel uit mijn reeks rapportages die van school kwamen. Uiteindelijk ben ik van vier gymnasium naar vijf atheneum naar vijf havo gegaan, en uiteindelijk toch maar een diploma gehaald omdat dat zo nodig moest. Ik zag daar toen het nut nog niet van in en achteraf ben ik wel blij dat ik dat gedaan heb. Toen ben ik aan het werk gegaan. En ik heb eerst bij Hoogovens gewerkt gewoon in de productie in ploegendienst.
Ja, gewoon met de overall aan en slepen en ijzer slepen?
Nou, ja, het was meer aan een installatie, een koudwalsinstallatie. En ik heb dat acht jaar gedaan.
Zo, acht jaar. En heb je daar ook nog carrière gemaakt of bleef je ijzer slepen?
Na twee jaar had ik zoiets, het is ontzettend leuk wat ik hier doe, en ik heb ook vreselijk gelachen in die periode. Echt. Maar ik had wel zoiets dit wil ik niet mijn hele leven blijven doen. Dus ik ben naar mijn toenmalig leidinggevende gestapt en gezegd van ik wel wat anders, ik wil wel wat meer. Nou hij zegt, dat kan, maar dan moet je weer naar school. Oké. Nou, wat gaan we dan doen? Ik zag zeg maar om mij heen alle opzichters, chefs van de wacht, die hadden of een mbo-opleiding, een mts-achtige opleiding, een technische opleiding. Of die kwamen van de zeevaart. Dus ik zeg nou ik wil wel mts gaan doen. Hij zegt, kan je ook hts gaan doen?
Een stapje hoger?
Ik zeg, dat weet ik niet, misschien wel. Dus ik ben naar Amsterdam gegaan, naar de hts, naar de directeur, ik heb daar een gesprek gevoerd en die zei van ga maar beginnen. We zien het wel en als het niet lukt dan ga je gewoon een jaar terug naar het voorbereidende jaar. Maarre, oké, dus zo gezegd, zo gedaan. Dus toen ben ik vanuit ploegendienst…
En werkte je ook nog? Je werkte en je zat op de hts, je deed twee dingen tegelijk?
Ja, ja, ja. Het was avondschool. Dat was vier avonden in de week.
Pittig.
Ja. En dan vijf jaar lang.
Jemig, ja.
Ja. Maar ik vond dat leuk. Dat ging goed en ik heb zeg maar toen werktuigbouwkunde gedaan, afstudeerrichting bedrijfskunde. En die bedrijfskunde vond ik heel erg leuk. En toen heb ik ook gezegd, hier wil ik ooit nog wel eens in verder gaan.
Ja.
Maar ja dan ga je verder met je carrière en toen ben ik in de onderhoudsmanagement technologie club terecht gekomen bij Hoogovens. Onderhoudsconcepten ontwikkeld, nou ja daar kwam dat hele onderhoudsdenken vandaan. Uiteindelijk maintenance manager geworden bij een afdeling. Toen heb ik samen met de productie, heb ik een bepaalde vorm van onderhoud voeren heb ik ingevoerd.
Bij Hoogovens?
Bij Hoogovens ja, en dat ongeveer vijf jaar gedaan. En ja, dat vond ik erg leuk, het was ook succesvol om zeg maar storingen te analyseren waarom komt het nu en dan niet alleen naar de techniek kijken maar ook naar de mensen die er achter zitten. En die daarbij betrokken zijn. Ja, en daar ben ik me eigenlijk verder in gaan ontwikkelen.
En toen op een gegeven ogenblik heb je de stap gezet, dag Hoogovens ik ga voor mezelf beginnen?
Ja, ja.
Dat was tuurlijk een grote stap lijkt mij.
Ja.
Want je bent daar binnen gekomen, je hebt eigenlijk carrière gemaakt binnen Hoogovens, je hebt je vijf jaar geschoold dus je hebt daar enorm veel in geïnvesteerd. Toch dacht je op een gegeven ogenblik, ja maar nu kan ik het zelf, op een andere manier, beter.
Ja, ik had een plaatsvervanger zeg maar in de club waar ik leiding aan gaf, en wij zaten toen nog einde van de dag zaten wij even de dag door te nemen met elkaar, de benen op tafel. Toen hadden wij nog een dikke sigaar in de mond zo zaten wij zo tegen elkaar te praten van wij gaan voor onszelf beginnen. Ja, ja, dat gaan we doen. Ja, dat hebben we ongeveer drieënhalf jaar vol gehouden.
Met de sigaar en niks gedaan…
Niks gedaan, maar wel elke dag herhaald, wij gaan voor onszelf beginnen en uiteindelijk kwam hij naar me toe en zei hij Ren, wij gaan het nu echt doen, want ik heb een club gevonden daar is een aantal mensen die ook voor zichzelf wil beginnen. En die zoeken nog management. Nou en toen zaten we aan jou te denken. Dus nou, dan gaan we maar eens praten.
Het kwam je dus eigenlijk in de schoot, toch weet je, je wou het, maar…
Ik wou het inderdaad
Dit had je net nodig.
Ik had het zetje net nodig.
Wat goed!
Ja, ja, ja. Dus toen zijn we met elkaar gaan praten en een plan ontwikkeld. En gewoon begonnen. Uiteindelijk hebben we dat zes jaar gedaan.
En stapje voor stapje maakte je meer omzet, je kon meer mensen aannemen.
Ja, ja. Ik dat we toen een tien, vijftien mensen hadden. Maar ik had wel het gevoel dit is niet het bedrijf waar ik in door wil gaan. Dat voelde niet goed, het paste niet bij me.
Waarom was dat zo? Dat had met de organisatie te maken of met de inhoud?
Het had meer te maken met het feit dat ik veel liever op tactisch strategisch niveau bezig ben en niet op het operationele niveau.
Dus je dacht ik vind het leuker om een soort nieuwe lijnen uit te zetten in plaats van het gewoon onderhoud van wat er al is.
Ja, inderdaad.
Dus je dacht innovatiever eigenlijk. Of je dacht meer aan verblijd in plaats van het pragmatische day-to-day.
Ja, dat is correct ja.
En toen, wat deed je toen?
Daarna ben ik weggegaan bij dit bedrijf.
Maar het was je eigen bedrijf toch een beetje?
Ik deed het samen met vier partners.
Oké.
We hadden het met z’n vijven. Maar ik ben op een gegeven moment ben ik er uitgestapt. Ik zeg, joh, gaan jullie maar lekker verder. Ik ga iets doen, ja waarvan ik denk dat ik het echt heel leuk vind en goed kan. En dat was ja onderhoudsmanagement maar dan op tactisch niveau.
Wat is de beste beslissing die je ooit hebt gedaan?
De beste beslissing vind ik wel dat ik Compris opgericht heb, dat ik dus niet ben blijven hangen in mijn eerste bedrijf. En dat ik uiteindelijk ook toch mijn bedrijfskunde heb afgerond.
Ja.
Ja.
Wat goed van jou, dus toch ook scholing.
Toch ook scholing. Ja.
Het is wel geestig, als ik jouw carrière zie, is dat van een jongen die op het gymnasium begint dus je had de brains maar puberteit, ach schijtschool, geen zin in. Dus zo zo zo, eigenlijk in een soort lullig baantje terecht gekomen en daar de mogelijkheden gezien. School afgemaakt toch, weer gaan studeren. En daardoor eigenlijk door schade en schande wijs geworden en uiteindelijk ergens gekomen eigenlijk door het hele traject wat je gelopen hebt.
Ja.
En daar moet je geen schakels uithalen, begrijp je, het is dus echt door steeds de plek waar je zat heb je gedacht oh, nu kan ik dit, oh nu kan ik dat, oh nu kan ik dat.
Ja.
Ja, stapsgewijs.
Stapsgewijs maar ook wel een beetje intuïtief. Want zeker met Compris, de eerste tien jaar is het een vrij klein clubje gebleven tot een vijf, zes mensen. En na die tien jaar dan merk je dat je vertrouwen krijgt bij klanten en bij andere mensen. Je krijgt ook steeds meer natuurlijk contacten, je netwerk groeit. En het feit dat als ik met die mensen ging praten dat ze dan toch wel het idee hadden van ja, het kwam vertrouwenwekkend over. En vanaf dat moment is het ook echt gaan groeien, van zes naar acht, tien, vijftien, twintig en tot uiteindelijk in 2019 hadden we inclusief flexibele schil hadden we zeventig mensen lopen, dus.
En toen heb je de beslissing genomen om het te verkopen.
Ja.
Kwam die beslissing bij jou vandaan of was er iemand die interesse toonde, die aanbelde zal ik zeggen?
Die beslissing die kwam bij mij vandaan.
Ja. En waarom?
Enerzijds omdat mijn vrouw nou ja ziek werd, in de zin die kreeg een openhartoperatie.
Dat is heftig…
Ja.
En dat heeft mij ook wel weer aan het denken gezet van ja wat is nu belangrijk. En ja uiteindelijk vond en vind ik dat belangrijker nog dan het werk. Dus toen heb ik ook gezegd van ik wilde het al overdragen op termijn. Alleen ja dit feit heeft het gewoon versneld.
Ja. En jouw vrouw, ik kan me ook voorstellen dat je vrouw zegt doe dat nou niet voor mij of weet je wel, begrijp je dat ze zich misschien daar ook wel schuldig over voelde? Of had zij iets van misschien is dit het juiste moment ook wel, ik bedoel hoe zat dat?
Ja ze zei, zij zegt altijd van als jij denkt dat het goed is dan moet je het doen. Je hoeft het niet voor mij te doen, ik vind het wel fijn.
Ja.
Ja en ze heeft me daar altijd heel vrij in gelaten. Dat waardeer ik ook heel erg.
Maar voor mij was het duidelijk, ik moet dit nu gaan overdragen want dat doe je ook niet zomaar. Daar heb je tijd voor nodig. En dat is ook wel weer grappig, want de studie die ik gedaan heb in Rotterdam aan de Erasmus, daar ben ik dus mijn huidige opvolger tegen gekomen.
Dat is leuk. Dus je kende hem al?
Ik kende hem al, ja.
Hij was een medestudent?
Ja.
Ja en hoe kwam je aan hem? Kwam dat via Hogenhouck, of hebben zij uiteindelijk de deal gemaakt?
Nee, toen was Hogenhouck nog helemaal niet in beeld.
Nee.
Dat is tien jaar geleden, toen ben ik gestart daar. En op het moment dat je dan naar de universiteit gaat dan krijg je groepjes. Een groep of veertig studenten. En uit die groep moet je ik noem maar wat acht groepen maken. En dan sta je allemaal door elkaar en dan moet je kijken en moet je zelf een beslissing maken…
Hoe oud was je toen je op de Erasmus kwam?
Ik was toen tweeënvijftig, ja.
Dus je had je eigen bedrijf al?
Ja.
Je had Compris al?
Ja.
En toen dacht je, nee ik ga toch nog bedrijfskunde doen?
Ja.
Doorleren dus.
Ja. Dat kwam omdat een van mijn medewerkers die zei van Ren ik wil graag die opleiding gaan doen, mag dat? En toen zei ik tegen hem goh dat is leuk man, dat heb ik ook altijd nog eens willen doen. Hij zegt dan gaan we toch samen?
Ik kan begrijpen dat je vrouw af en toe klaagde want als je en een studie bedrijfskunde aan de Erasmus gaat doen en je hebt een groot bedrijf wat je wil leiden dan schiet er weinig tijd over.
Ja dat klopt. Uiteindelijk heeft zij wel gezegd van joh je moet het gaan doen.
Ja.
Ja en dat is dan twee jaar dan heb je echt helemaal geen tijd.
Nee.
Want dan ben je ja elk vrije uurtje aan het studeren.
Studeren natuurlijk.
En de rest moet je natuurlijk je bedrijf verder leiden.
Je hebt de studie afgerond?
Ja, die heb ik afgerond ja. Ik had hem ook niet willen missen.
Nee.
Kan je het loslaten?
Ik merk wel dat naarmate de tijd vordert, dat je het inderdaad wel meer loslaat.
Ja.
Want je moet wel want je bent er gewoon niet meer bij betrokken. En het hele operationele gedeelte daarvan heb ik ook gezegd dat ga ik ook niet meer doen.
Nee.
Want anders ga ik hem voor de voeten lopen. Dat is voor hem niet goed maar voor mij ook niet.
Dus dat kan ik wel redelijk goed loslaten, maar op het moment dat gevraagd wordt van Ren kan je mee want ik moet nu voor een grote klus naar een klant of… dan vind ik dat ook wel weer leuk merk ik.
Ja.
Wat is je grootste zorg?
Mijn grootste zorg…
Met betrekking tot het overdoen van je bedrijf.
Ja, je grootste zorg is altijd van blijft het zich goed ontwikkelen?
Kan je jezelf toestaan om ook zoals Shakespeare ooit zei ‘Take some time to smell the roses’?
Ja, dat kan ik wel.
Dus tijd te hebben om iets anders te doen dan je ambitie.
Kijk, ik speel toneel, weet je, mijn vrouw zegt ook altijd Gijs moet je nou alweer. Maar dat komt omdat ik het leuk vind, ik vind spelen het leukste wat er is, maar je moet… Dat is bij jou natuurlijk ook zo, jij vindt ondernemen leuk. Maar je moet ook zorgen dat de andere kant van je leven invulling krijgt. Kost je dat veel moeite?
Nee, dat kost me niet veel moeite.
Heb je dat geleerd?
Heb ik dat geleerd? Dat weet ik eigenlijk niet, ik had het idee als ik stop met werken dan ga ik waarschijnlijk in een gat vallen. Maar zo langzaamaan wat minder gaan doen, merk ik dat ik eigenlijk tijd te kort kom. En ik vind het hartstikke leuk om met het gezin, de familie, dingen te doen. Sinds bijna twee jaar heb ik een kleinzoon dus die zie ik ook heel vaak. Ja, ja, ja, dat vind ik heel erg leuk. En daarin merk je van ja er zijn andere dingen ook dan ondernemen.
Wat wat… nou ja, ik ga je een gedicht voorlezen.
Het gedicht heet ‘Hij zweert’.

Hij zweert telkens weer dat hij een beter leven zal beginnen

Maar wanneer de nacht komt met zijn eigen overleg

Met zijn compromissen en met zijn beloften

Maar wanneer de nacht komt met zijn eigen macht

Van het lichaam dat verlangt en zoekt

Dan keert hij naar hetzelfde onzalige genot verloren weer

Dat is een mooi gedicht.
Herken je er iets in?
Ja, ik herken er wel iets in, maar ik geloof niet dat ik er zo direct in zit.
Nee, maar beschrijf eens wat je hoort hierin?
Dat je toch weer terugvalt naar wat diep in je genen zit, en wat je ook doet om daaruit te komen, je wordt telkens weer terug getrokken.
Ja, precies, ja.
Ja.
En hoe, heb je een nachtkant zal ik maar zeggen, waar je naar toe getrokken wordt die je moet bestrijden?
Ik denk dat iedereen een nachtkant, een duistere kant, heeft.
Ja.
Ja, ja.
Maar kijk soms, ze zeggen ook je moet ze niet helemaal uitbannen.
Nee.
Je moet een ander gedicht van hem gaat over je moet het genot ook een kans geven.
Ja.
Ben je daar goed in?
Ik heb wel, ja ik kan zeker genieten. Ik kan van de kleinste dingen genieten. Ik ben echt een natuurmens, dat vind ik prachtig. En ook, ja ik verdiep me dan wat meer ook in het universum, van sterrenkunde.
Ja.
Ik heb een abonnementje op zo’n wekelijkse column waarin je dan al die zaken die ze dan weer opnieuw ontdekken, te zien krijgt en kunt lezen. En dat fascineert me ontzettend.
Ja.
Hoe is dat allemaal ontstaan, hoe grijpt het allemaal samen. En dan lees je dat, van we denken nu wel dat we het heelal aardig in kaart gebracht hebben en dan denk ik bij mezelf, dat denk je…, ja. Ik denk het niet.
Als jij iemand nu tegenkomt, een jongere jij, en die zegt ik ga een nieuw bedrijf beginnen, ik ga een eigen bedrijf beginnen, wat zou jouw raad zijn aan hem?
Mijn raad zou zijn aan hem, ga eerst goed overwegen wat je gaat doen. Niet alleen in de zin van vind je het leuk of niet, maar ook staat iedereen erachter in je naaste omgeving. Ik heb wel gemerkt, in al die jaren dat als je je gezin met name, ik had toen nog wat jongere kinderen, mijn vrouw die heeft me altijd heel erg gesteund en als je dat niet hebt, want we hebben allemaal wel eens ruzie, allemaal wel eens van ik kan je wel achter het behang plakken, maar zij waarschijnlijk wat vaker dan ik, maar dan merk je van als dat meespeelt dan kun je niet meer vrij denken. Dan word je geblokkeerd in bepaalde zaken en dat is funest. Dat kun je er niet bij gebruiken.
Dan neem je beslissingen op verkeerde gronden.
Ja ook, zeker, zeker. Maar ook het speelt altijd mee weet je wel, je kunt normaal heb je 100% nodig van ja, om je beslissingen te nemen, te bedenken wat er allemaal bij hoort en als dat in je achterhoofd mee speelt, dan is 40% is al bezet door die stress met je gezin of je vrouw. Dat kun je er echt niet bij hebben. Dus dat zijn zaken daar moet je heel goed over nadenken.
Tweede dus het plan wat je hebt, weet je zeker dat je dat echt wel heel leuk vindt? En waarom dan?
En ik heb zelf, als ik naar de financiële kant van de zaak kijk, ik heb altijd gezegd, ik ben in mijn eerste bedrijf is via de bank gegaan, dat wil ik nooit meer. Want het tweede bedrijf heb ik gewoon allemaal zelf gefinancierd.
Ja.
En dat vind ik tot op heden een hele goede beslissing.
Je mijdt banken. Ja.
Mijn vader was bankier.
Ja, mooi.
Maar nog in de oude tijd.
Mooi vak.
Ja. Ja. Mijn vader die zei altijd, die was een hele sociale bankier hè. Die zei ja, kijk, wij beheren geld van mensen die te veel hebben dat geven we aan mensen die te weinig hebben. Daar zitten wij tussen en daar verdienen we 2% aan. En daarmee kunnen we alles doen. Wij hebben een sociale functie. Maar hij was nog een oude bankier en daarna ging het om hele andere dingen.
Ja.
Dat is natuurlijk heel jammer dat dat soort van bankieren, waar het eigenlijk, waarin je een sociale functie hebt, dat dat weg is, want dan is er eigenlijk niks mis mee. Maar op het moment dat ze dus hele andere dingen gaan doen, dan denken ze ja jongens zie je, dit is geen sociale functie meer, dit is gewoon botweg geld verdienen over de rug van anderen.
Ja.
Dat is niet leuk.
Nee.
Dat heb je ervaren?
Ja, dat is meer in de zin van dat het natuurlijk slecht ging met mijn eerste bedrijf. Dan krijg je wel te maken met zaken waarvan ik toen dacht van dit wil ik nooit meer meemaken.
Heb je ooit de voorstelling ‘Door de bank genomen’ gezien door De Verleiders die het hadden over de bankencrisis?
Nee.
Nee.
Nou ja goed, daar kwam dit ook aan de orde, dat als het goed gaat zijn ze je beste vriend en als het slecht gaat dan opeens, ja…
Ja, dat is het verhaal van de paraplu hè?
Ja.
Ja precies.
Ja.
Hé, is er nog een wens die jij zou willen vervullen?
Een wens die ik zou willen vervullen… en bedoel je dan voor mezelf of voor anderen.
Ja, maakt niet uit. Als je zegt nou hoeft niet persé met je bedrijf mag ook iets waarvan je zegt nou dat, wow… En misschien wel een wens die je nu kan vervullen omdat je meer tijd en financiële middelen hebt.
Wat ik leuk zou vinden, en waar ik nu ook al mee bezig ben, dat is het bedrijf van mijn dochter en schoonzoon. Om daar, ja in mee te helpen en dat ook op te gaan zetten. Dat lijkt me echt gewoon heel erg leuk.
Dus dat is toch eigenlijk, bloed kruipt waar het niet gaan kan hè.
Ja, ja, ja, ja, eigenlijk wel.
Ik dacht dat je een rozenkwekerij zou gaan beginnen.
Dan ga je toch weer het bedrijf in.
Hé en dan moet je ze natuurlijk niet te veel in de weg lopen.
Dat is natuurlijk vreselijk als je…
Dat klopt, maar ik denk dat kan ik wel, dat kan ik wel.
Kan je afstand houden ook als hij fouten maakt of zij, waarvan je denk “oooh”?
Ja, ik zou het zeker met ze bespreken maar ja, dat zijn beslissingen hè, die moeten zij nemen en ik heb zoiets van het is beter dat ik om advies gevraagd word, dan dat ik het geef. Dat komt veel beter over.
Ja.
En, nou ja, dat houd ik ook gewoon aan.
Ja.
Hé en wat heb je als je nou zegt, je hebt nou bijna drie bedrijven gehad zal ik maar zeggen hè, wat is de les die je daaruit hebt gehad van ondernemen? Ondernemen is …, ik bedoel waar zit voor jou een grote kern?
Ondernemen is elke dag opnieuw je zelf bewijzen. Op het moment dat je achterover gaat leunen van ik heb het allemaal wel voor elkaar… Ze zeggen wel eens, succes is de grootste oorzaak van verval. Maar ik geloof ook dat het zo is. Op het moment dat je achterover gaat leunen en denkt het is allemaal voor elkaar dan zie je links en rechts word je ingehaald. Je moet gewoon continue moet je door blijven gaan, ik wil niet zeggen onder hoogspanning, maar wel continue blijven denken welke move moet ik nu weer maken. Welk gesprek moet ik nu aangaan. Moet ik nu iets wel zeggen of moet ik het liever nog even voor me houden. Die timing, die is heel belangrijk en wat ook heel belangrijk is, dat je doet wat je zegt.
Dat je je belofte na komt?
Ja.
Dat is echt heel belangrijk.
En ik heb ook wel meegemaakt, dat een klus en dan zeg je gaan we doen. Die meneer voor dat geld en dan blijkt achteraf ja, dat heb je niet goed gedaan jongen, dat kost je een hoop geld. Maar dan niet zeggen van kunnen we even praten want…
Het zit een beetje tegen.
Het zit een beetje tegen. Nee, nee. We maken het af, het is het verlies of de pijn nemen en de volgende keer beter doen.
Ja.
Maar niet terugkomen op een toezegging.
Nee, een man een man, een woord een woord.
Ja.
Ja. Geestig wat je zegt nooit achteruit leunen dat is in mijn vak ook wel zo hè. Op het moment dat je denkt dat je weet hoe je iets moet doen, dat dan ben je niet meer interessant op het toneel.
Nee.
Dus ik zeg ook wel tegen mijn leerlingen, zoekend spelen, elke avond moet je weer op zoek gaan naar waar de essentie ligt. Niet de essentie bewijzen door je spel, maar elke avond weer op zoek gaan. Dat houdt je spel goed en het spannend. Dat is precies hetzelfde wat jij zegt. Je moet nooit denken ik kan het, ik weet het, je moet altijd op zoek gaan naar, dat houd je scherp.
Dank je wel voor dit gesprek, ik vond het een leuk gesprek.
Ik ook, heel leuk.
Ik zie het voor me dat jongetje wat bij de Hoogovens begon en ja, het is een mooie rit die je gemaakt hebt.
Ja, zeker.
Dank je wel.
Graag gedaan, jij ook bedankt Gijs.

U luisterde naar de Hogenhouck podcast-reeks ‘De mens achter de ondernemer’.Hogenhouck m&a,business as unusual. Kijk op hogenhouck.nl.