De aflevering
Welkom bij de eerste aflevering van de Hogenhouck podcast reeks’ De mens achter de ondernemer’.
Ik ben Gijs Scholten van Aschat, we praten met ondernemers over hun leven, over hun keuzes en over het moment dat ze afscheid nemen van hun kind, hun bedrijf, en wat dat voor consequenties heeft.
Vandaag praten we met Hans Ketterings, Cat….
Cat, jawel….
Dat staat erbij, van Cat Ventures.
Cat Ventures, jawel …..
Omdat je Cat genoemd wordt, heb je het Cat Ventures genoemd?
Ja vanwege mijn achternaam, Ketterings. Het was eigenlijk van mijn zussen, die heten ook Ketterings, en die noemden me ook altijd Cat vroeger. Dus het is echt al 100 jaar oud.
Goed, ik denk dat de mensen het leuk vinden om eens even te weten wat voor
bedrijf je hebt, of had, moet ik zeggen ?
Nee, nee, nou ja had… Ook. Ik ben, even heel kort een rollercoaster ride, ik ben in 1990 begonnen, nadat ik gestudeerd had, met een IT-bedrijf, dat heb ik in 2000, op de top van de internethype, ik geloof één week voor Nina Brink, dat was wel echt de top, dat was wel over the top volgens mij, in alle opzichten, heb ik mijn bedrijf verkocht. En dan de hele internethype die explodeerde en die barstte, en dat was een hele wonderlijke rit eigenlijk, dus de hele beurs Neue Markt, waar dat bedrijf aan was genoteerd, die ging failliet, het bedrijf zelf ging uiteindelijk failliet, de banken die alle transacties hadden begeleid gingen ook allemaal failliet, het was één grote rokende puinhoop, in 2001 – 2002.
Toen heb ik mijn bedrijf weer teruggekocht, met hun kantoren, een paar kantoren van hun erbij en toen weer opnieuw de spullen bij elkaar geraapt, max hypotheek op mijn huis, en toen all the way weer. Dus, en toen in 2007 heb ik het weer verkocht en toen dacht ik, ik ga met pensioen, zoiets, maar een beetje vroeg, dat wel. En toen ben ik gaan zeilen, met een schip van Rotterdam, ik heb een mooi klassiek zeiljacht wat ik met veel liefde altijd in Nederland had gehouden, maar ik dacht de Middellandse Zee is natuurlijk ook wel mooi. De kindertjes waren klein en toen lag ik in Barcelona, toen had ik dus eigenlijk niks meer, alleen maar een bankrekening. Op een gegeven moment wordt dat ook wel another day at the office te worden. Met een barbecue, en een strandje en een biertje.
Het was wel mooi hoor, maar in 2008 zag ik eigenlijk die crisis wel heel letterlijk ook, want ik heb toen van Gibraltar naar Barcelona van Ibiza ging ik eigenlijk onderweg, dat was alleen maar bouwprojecten met kranen die stil lagen. Dat was gewoon bossen met kranen en alles lag overal stil, dat was wel heel raar. En toen was ik uiteindelijk in Barcelona en toen stortte natuurlijk met Lehman, en alles kwam met het dak naar beneden. En toen dacht ik van ja, ik had wel een beetje genoeg van die barbecue en die biertjes. En je komt in zo’n parallelle werkelijkheid die los staat van het normale leven, van mensen die zich dan afvragen of ze wel of niet naar de Cariben moeten of we wel of niet door het Panamakanaal gaan, en die lezen helemaal geen nieuws meer. Het is een grappige parallelle wereld waar je in komt, en ik dacht van ja ik wil wel weer wat doen. En ik ben eigenlijk wel een hele slechte ondernemer als ik met de grootste crisis die ik ooit heb meegemaakt in mijn leven niks doe.
Dus toen ben je weer ingestapt?
Ja, toen is eigenlijk Cat Ventures echt begonnen.
Nu heb je er afscheid van genomen, weer?
Nee, nee, ik heb afscheid van Yellowstar, als een van de deelnemingen in Cat Ventures.
Maar je bent dus nog steeds ondernemer, maar hebt een deel afgestoten?
Eén bedrijf ja.
We gaan even terug naar de middelbare school… ja is dat een zucht?
Ha ha, nou ik ben er net niet afgestuurd… maar het scheelde weinig.
Wat wilde je worden, of wist je niks?
Nou, ik heb heel erg lopen dubben of ik wel of niet, ik speelde heel veel muziek, nog steeds, bassist, basgitarist en ik heb wel heel erg lopen dubben, van moet ik nou muziek gaan maken professioneel?
Ben je een Hagenees of een Rotterdammer?
Ja, Rotterdammer.
Ja, ik hoor het wel.
Echt wel.
Toen dacht ik, dat was wel een moeilijke keus en toen heb ik toch nog mijn bedrijfskunde studie afgemaakt en ja achteraf ben ik daar natuurlijk wel blij om. Maar ik had op het moment daarna dan moest ik optreden, dan zat ik in de kleedkamer, zat ik in de pauze met de studieboeken omdat ik de volgende dag examen had. Iedereen was aan het feesten, dus dat
was wel moeilijk. Dat was een hele moeilijke keus, dat was misschien wel de lastigste keus. Dus wat wil je worden. Eerst dacht ik muzikant, en ja toen toch maar bedrijfskunde afgemaakt.
Heb je er wel eens spijt van gehad?
Nee hoor, ik speel nog steeds.
Je speelt nu voor je plezier en niet voor je geld?
Nou, het verdiende leuk in mijn studententijd, dus dat ging goed, je had een auto en alles. Met de bas? Ja met de bas, één – twee keer per week traden we op en daar verdienden we gewoon geld mee.
Gewoon lekker in het handje zo.
Ja, dat volgens mij ook. Maar straks luistert de belasting mee, ik leef al op gespannen voet met de fiscus, dus.
Nou ik denk dat ze, dat is verjaart, heet dat hè?
Ja, ja, maar goed, ze zijn zelf ook niet zo netjes.
Nee, nee, ze hebben ook hun problemen hier en daar.
Zat het er altijd al in dat je ondernemer werd denk je?
Ik kom uit een ondernemende, artistieke familie. Wat was je vader?
Ja, die was eigenlijk artiest ook. Die was één van de eerste plastisch chirurgen in Nederland. En dat is kleien met vlees zeg ik dan maar, dat is best knap. En die had natuurlijk zijn eigen praktijk, zijn eigen maatschap. Ik denk dat de zakelijkheid, of de ja het echte ondernemen, komt wel van mijn vaders kant. Maar mijn oma die was, we hebben nou net het huis opgeruimd van mijn ouders, vorige maand omdat het verkocht is. En daar kwam naar boven ook het rijbewijs van mijn oma uit 1928 had ze een auto en drie hoedenzaken dus ik denk als ik zover terugga, dan zal het wel zoiets geweest zijn.
Ja, dat was wel bijzonder. Want ja, ik weet nog dat ze in de jaren 50 was een vrouw niet eens tekenbevoegd zonder haar man.
Ja, ja, maar zij heeft ook het rijbewijs gehaald bij de hoefsmid in Graven, daar moest je de straat even op en neer rijden, en als dat ging en kon schakelen en gas, dan was het ok.
Geweldig, leuk!
En wat is jouw drijfveer altijd geweest als je dacht aan werk? Was het status, geld, plezier?
Waarom kom je je bed uit ‘s ochtends?
Nou, ja ik weet niet. Geld. Ja weet je als mensen nu zien… ja als ondernemer als je het goed doet dan heb je vermogen, maar de meesten van wat in 1990 gelijk met mij heeft ingeschreven in de KvK, ik denk niet dat daar heel veel van over is. Er zijn er natuurlijk maar een paar die echt verder komen, maar er zijn er ook heel veel die veel verder zijn gekomen dan ik ooit. Dan denk ik ook, van mijn god, wat zit je te prutsen.
Nou heb je het over anderen. Ik wil het over jou hebben. Waarom kom je je bed uit?
Ik hou van dingen die kloppen. Dus er zit wel een perfectionist in mij, en ik heb ook wel een soort van activiteitendrang, zeg maar een hurry up driver. Maar die perfect driver is eigenlijk wel over het algemeen wat mij stuurt. Ik hou van ontwerpen of auto’s of andere dingen die gewoon heel mooi en heel af zijn.
Ben je ongeduldig?
Nee, maar ik ben wel snel. Mensen vinden me niet ongeduldig, maar ik ben wel altijd wel net vóór anderen, dat is wel eens irritant omdat ja, je moet andere mensen natuurlijk ook ruimte geven om dingen te doen of zo. En dat moet ook als je bedrijf groter wordt, dan kan dat niet anders.
Het gekke is, je zegt ik ben bassist geworden, en als je in een band speelt, ik heb ook wel in bands gespeeld, er is maar één iemand die het tempo bepaalt, en dat is de bassist.
Doedelzak?
Nee, saxofoon.
Dus tempo, timing, nou groove, groove. En dat is wel bij een bedrijf ook zo. Een bedrijf moet een groove hebben. En net als een bassist, als er iets lekker loopt, dan gaat alles vanzelf. Dus ik geloof heel erg in het installeren van een groove. Dus okay, natuurlijk je hebt je line-of-command, je hebt een organigram etcetera, dat moet allemaal kloppen, dingen op de juiste plek maar ook overleg-ritmes, het moet ook swingen. En ook als er niks te veranderen is, dan moet je toch bezig zijn daarmee.
Hey, geef je mensen de ruimte?
Dat moet je ook weer niet aan mij vragen natuurlijk.
Nou ja kijk, delegeer je makkelijk?
Ja, dat kan niet anders. Anders krijg je een noodle shop. Nee, dat moet. Dus waar Cat Ventures, of ik mij op richt, is ook bedrijven die in de grindbak zijn geschoven. Meestal zitten die op een mannetje zo 40-50, dat is een soort van klassieke maat. Dan komt er een eind aan het familie en friends tijdperk.
Boven de 50 ken je mekaar niet meer
Nee, je kent elkaar niet meer, je moet dingen strak gaan organiseren, gaan professionaliseren, maar je moet ook onafhankelijke betekenis te hebben. Je kan niet meer klanten zoeken, nee die moeten jou vinden. Dus ja ik denk dat het doortrekken van dat soort bedrijven, die dan een beetje in de grindbak staan, maa dan haal je ze uit de grindbak, dan zijn de wielen krom en de tank is leeg.
Maar is het ook zo dat je het ‘lean en mean’ maakt?
Ik bedoel ben je iemand die zegt oké
Nee, ik ben niet van cost cutting.
Niet van ik flikker de helft eruit?
Nou, als het moet, moet het. Maar het is niet mijn hobby, ik kies de vlucht vooruit. Ik denk dat een goede ondernemer dat altijd moet doen. Ik hoop dat ik een goede ondernemer ben. En ik expandeer uit mijn ellende. Ik ga nooit, ja want dan krijg je een CFO, die gaat krampachtig en cost cutting, maar dan kom je er niet. Dus je moet het aan de voorkant regelen. En natuurlijk je moet een CFO hebben, en die moet voor straf in de hoek als die geen cost cutting doet. Want dat moet je altijd doen, of het goed gaat of slecht gaat. Maar ik geloof wel dat je, ja alle ondernemers die hebben wel eens slechte tijden gehad natuurlijk. Dat je denkt van hoe is het mogelijk.
Wat is de grootste fout die je ooit gemaakt hebt?
Jemig, dat zullen er ongetwijfeld heel veel zijn. Want ik maak heel veel fouten, maar ik doe ook meer dingen goed.
Zo’n beetje zoals Cruijff zegt, als je maar met vijf vier wint, dan heb je het
goed gedaan?
Ha, ja. Nee, maar er valt wel eens wat van de kar, want je kan niet altijd alles bij elkaar houden. De menselijke kant als het daar mis gaat, dat zit me dan nog het meeste dwars. Dus als mensen gekneusd worden, maar ook dat gaat niet altijd zonder slag of stoot. Want je werkt met mensen samen en er is natuurlijk ook zoiets als legacy. Ik wil graag dat mijn bedrijven groeien, primair, en ja dan gaat het ook wel eens kraken in de personele kant.
Ik zit even te kijken, echt een megafout ik gemaakt heb? Nou ja, ik heb heel veel fouten gemaakt. Waar ik van geleerd heb, is de eerste keer toen ik, dat was in 1994-1995, toen liep ik tegen die grens aan en toen had ik niet in de gaten dat dat logische groeibarrières zijn, en je weet ook niet hoe je het op moet lossen. Want er is niemand en er is geen opleiding die je dat vertelt.
Maar goed, dat betekent je komt op het punt van 50 mensen, het werd groter en er kwamen problemen. Nu weet je dat. Toen dacht je hoe komt het nou dat alles uit elkaar valt?
Je moet je voorstellen een bedrijf heeft een enorme wipwap tussen fantastisch gaan en totaal klote gaan. Het is een beetje zo, hoe is het gezegde, als je je hersens niet gebruikt, moet je je benen gebruiken. En als je strategie niet klopt bij een bedrijf moet iedereen rennen, iedereen wil geld van je, klanten willen
je niet betalen, personeel wil weg bij je eigenlijk. En dan gaat alles helemaal zo scheef.
En als je een paar dingen goed zet, een smiley, dan gaat het wel makkelijk. Dus ik heb wel gemerkt dat die wipwap tussen goed en slecht draaien, die is er.
En waar zit hem dat in?
Kijk, andere mensen kijken hier naar, jonge ondernemers misschien, dus het is heel prettig merkte ik ook in andere gesprekken, om je ervaringen en de dingen die misgaan te delen. Te zeggen kijk, dat moet je altijd in de gaten houden. Dit vind ik nou zoiets waar je zegt die wipwap waar zit hem dat in?
Het is een puzzeltje, en je moet blijven als ondernemer blijven puzzelen om het perfect te maken want je je komt er niet ineens achter.
Dus bijvoorbeeld ik heb een van mijn investeringen is Finalist, nou daar hebben we eerst, dat was gewoon een marginaal draaiende data club eigenlijk, zoals ik het aantrof. Dan moet je dus eerst naar projecten, naar producten zien te bedenken en die te ontwikkelen voor markten, specifiek. De keuzes van zorg en onderwijs, dat was een hele belangrijke, want dan druk
je ineens alles in elkaar. Dat doen we allemaal niet meer. Ja, maar wat dan? Nou ja, stoppen.
En je hebt heel vaak jonge ondernemers die gaan dan toch lopen sjoemelen met pragmatiek. Ik had een keer, dat was overigens in Den Haag, toen werd ik gevraagd door een investeerder die had een bedrijf van twintig man, dat kwakkelde nogal. Het ging niet slecht, maar het ging ook vooral niet goed. En die zei, kijk er eens naar. En toen zat ik met die directeur te praten en hij deed van alles. Als je je hond wilde laten trimmen, kon je hem ook nog brengen. Dus, ik denk ja een gebrek aan focus. En toen zei hij, en dat was een tekenende, k heb hier drie vier man op de bank zitten, en ik kan ergens een projectje krijgen. Wat zou jij dan doen? Zo van alsof ik dan zou zeggen, dan zou ik ook… Ik zou zeggen ontslaan. Alles voor die focus. Want je komt er niet uit als je zo’n malle Pietje winkel blijft houden. En dan heel veel ondernemers die moeten dan heel hard rennen en dat komt omdat ze hun hersenen niet gebruiken. Dus aan je je strategie daar moet je aan blijven puzzelen. Wat is je missie? Waarom besta je? Wat is de big Why van je bedrijf? Want ook je mensen pak je dan ook mee, daar communiceer je dat ook naartoe.
En wat is je grootste fout, nou ja dat heb je wel genoemd. Wat is beste wat je ooit gedaan, iets waar je trots op bent?
Ja, ja dat is heel gek. Maar dat is een reis geweest, een zeilreis met mijn schip
naar Noorwegen, toen kwam ik in een enorme storm uit, windkracht negen tot tien. Wat zeggen ze altijd, een rustige zee creëert geen goede zeelieden hè?
Zonder wrijving geen glans?
Nou, ik heb toen geleerd van ik wel, doordat ik in een extreme situatie kwam, dat ik zeg maar de rust behield en rationeel bleef, terwijl ik gewoon keihard aan het zinken was in een oorlog van geweld om me heen. Ik stond tot mijn knieën in het water in mijn schip. De brekers die kwamen over ons heen zetten gewoon. Je ging gewoon onder water met het hele schip. We waren met z’n vijven. En jij was kapitein? Ja, natuurlijk, het was mijn schip. Maar ik had zoiets nog nooit meegemaakt. En dan zie je in zo’n extreme situatie, hoe gedraag je je? Dat is wel een situatie waarin je jezelf leert kennen, in extreme situaties.
En als je een bedrijf hebt, een van mijn bedrijven is One-to-Market,
dat had natuurlijk een knalsucces moeten zijn, maar dat is het, dat is het op zich ook wel. Maar is in 1990, of sorry in 2000, gelijk met Google in Nederland begonnen als online search agency. Dan val je met je neus in de boter natuurlijk, als directeur. Maar die man kon helemaal niet managen. Dus die heeft dat bedrijf groot gemaakt. Deden alles voor KLM wereldwijd, en KLM zegt op. Hij gaat gewoon lekker doorfeesten en gaat gewoon keihard tegen een muur natuurlijk. En dan zie je dat een mooi weer manager, ja weet je, het is niet altijd mooi weer. Dus als je weg gaat met een zeilschip, dat is een absolute wet voor de ondernemer, moet je klaar zijn voor storm. Dus je kan het leuk als je ondernemer bent en alles gaat goed, in warm weer, met de wind in je rug, de markt loopt mee, je zit in online, of je zit in internet. Maar dat gaat niet altijd goed.
En als je maar lang genoeg bezig bent, een keer kom je in zwaar weer. En dan, ligt dan alles klaar? Weet je waar alles is? Heb je een Life Raft staan of is dat een oud ding wat ongecertificeerd is van de vorige eigenaar nog? Weet je, van dat soort dingen. Dus mensen beginnen met ondernemen van het zal altijd wel goed gaan, maar je moet ook altijd wel in je hoofd te houden van ja… En hoe snel moet je dan ingrijpen, want dat moet je heel snel doen, als het verkeerd gaat.
Want in Nederland, de markt is veel volatieler, dan waar ons arbeidssysteem uit komt, het komt nog net niet van de slavernij af, maar dat is natuurlijk gewoon al 100 jaar oud ofzo. De flexibiliteit is natuurlijk laag, en je kosten gaan als een vrachttrein door. En dan moet jij reorganiseren dan zit je zo… En dan gaat jouw juffrouw bij het UWV, die gaat op vakantie, dus dan doen we het daarna toch weer? Hup, weer een maand kosten, weet je wel, dat soort dingen, daar wordt je helemaal gek van. Maar het gaat gebeuren.
Wanneer voel je je het lekkerst, als je op je boot zit, in je Ferrari rijdt?
Ha, hoe kom je daar nu weer bij?
Je hebt er twee.
Hoe weet je dat nou weer?
Ja hoe weet ik dat, ik heb mijn huiswerk gedaan.
Of als je leiding geeft aan je bedrijf?
Ja, ik heb eigenlijk het meeste plezier gehad uit muziek maken, diep van binnen. Weet je we speelden ook, tenminste met dat ding, ik ben een beetje uit de Funk hoek natuurlijk gekomen, vanuit de middelbare schooltijd, dus dat is mijn ding eigenlijk wel. Maar ik moest op een gegeven moment jazz gaan spelen, en dat is hartstikke moeilijk. Maar ik hoorde dat, en ik denk wat een stomme truttige muziek, dat ga ik echt niet doen. Ja maar we kunnen geld verdienen, dan doen we cocktail jazz en gaan we op chique feesten spelen. Okay, nou, maar toen kon ik het helemaal niet. Ga maar eens een goede walking base lijn neerleggen, met de akkoord schema’s van al die gekke jazz akkoorden, want dat gaat als een trein voorbij. Nou dus toen dacht ik van wacht effe. Maar toen dat lukte en dan speelde je altijd in die chique dingen natuurlijk, en dat klonk zo mooi.
Ja weet je, ik begrijp het. Ik heb voorstellingen gemaakt met mijn twee grote
liefdes, dat was Richard de derde van Shakespeare, the big villain, met muziek van Tom Waits, de nummers van Tom Waits, die ik zelf zong.
Dat was een waanzinnig succes. Maar om met goede muzikanten en een goed verhaal op het toneel te staan, daar gaat niks boven. Ik bedoel muziek doet iets en vooral als je het kan spelen en zingen.
Ja, het vergroot alles uit, aan emotie. Als je verdrietig bent, ben je tien keer zo verdrietig. Als je vrolijk bent, ben je honderd keer zo vrolijk. Ja het is wel een verrijking.
Dus je zegt, weet je als ik naar een onbewoond eiland moet, dan wil ik het liefste mijn basgitaar en mijn maatjes mee hebben zodat ik daar muziek kan maken.
Ja, ja als je het zo ziet, ja. Maar een mooi bootje voor anker, vind ik ook wel.
Nou ja goed, maar alleen met je bootje heb je ook niks natuurlijk.
Nee, nee. Nou ja, ik ga soms alleen er mee weg. Afgelopen zomer ook weer, een week, en ik vind dat ook wel weer lekker hoor. Weet je helemaal alleen
in de natuur, zover als je kan kijken.
Ja, dat is ook leuk. Maar het is natuurlijk alleen altijd het leukste als je weet dat je weer terug komt dat er dan iets is.
Ja, ik ga je een gedichtje voordragen. Moet je zeggen wat je ervan vindt.
Wat is mijn leven waard
aan het eind
welk eind
zegt iemand ik heb 300 pond verdiend
een ander zegt ik heb drieduizend dagen roem gekend
een ander zegt ik ben met mijn geweten in het reine en dat is genoeg
en ik, wanneer ze voor mijn neus staan, en mij vragen want ik heb gedaan zal zeggen
ik heb gekeken naar de dingen
en meer niet
en daarom heb ik het universum in mijn broekzak
en wanneer god mij vraagt
en wat heb je dan wel gezien in de dingen
dan zal ik zeggen
niet meer dan de dingen
want jij god hebt er niet meer ingelegd
en god die het daar mee eens is
zal van mij nieuw soort heilige maken
Ha ha, ja.
Vind je het een leuk gedicht?
Ja, het is wel grappig ja.
Het is gek dat we hier zijn zo als dit en natuurlijk meer mensen dood dan levend. Ja, kijk dat materialistische… Oke, het is leuk als je goed kan leven, maar als je gezondheid instort, wat heb je nog? En ja heb je wel eens een begrafenis auto zien rijden met een aanhangwagen erachter? Nee toch, ik ook niet.
Nee precies/nou ja wat is je leven waard dat is natuurlijk de vraag en deze man zegt ik heb gekeken.
Ik zou nu ab-so-luut niet dood willen voor mijn vrouw en mijn kinderen. Maar voor mezelf, tja. Weet je, als je nu in een keer plop een hartaanval krijgt, dan val je hier van je stoel af tijdens het interview, en ja dat was ie dan. Ja, maar jij hebt er geen last van. Nee. Nee, je omgeving wel. En ik denk godver wat bizar allemaal en ik zal even schrikken. Maar ik ken jou ook niet. En ik zal er nog een week over na denken van bizar allemaal. Maar ja, er zijn natuurlijk wel mensen, kinderen, als is het maar een hond, die jou echt nodig heeft.
Ze hebben je nodig?
Ja zo gaan ze niet zeggen natuurlijk, maar dat denk ik dan maar.
Dat hoop je?
Nou dat hoop ik nog niets eens, of misschien hoop je het wel, je wilt een rol hebben in dingen, ook die voorbij gaan.
Heb jij een zwarte kant ?
Waar jij jezelf tegen moet beschermen af en toe?
Ja, ik heb meerdere slechte eigenschappen natuurlijk. Iemand zei eens een keer tegen me, en dat is wel waar. Ik ben een soort van bloemetjeshaag met een betonnen muur erachter. Dus het ziet er allemaal heel leuk uit en aardig en zo. Maar voor mezelf heb ik het vertaald ik heb van die emmertjes die vol lopen dan is er niet meer mee te ploegen. Dan ben ik klaar mee, en dan ben ik er ook echt klaar mee en dan heeft het ook consequenties, dan draai ik ook niet meer om. Dat weet ik van mezelf en het gaat heel lang goed. En voor mensen is dat soms verbazingwekkend, dat ik dan ineens een andere richting kies, of dan ben ik er klaar mee.
Je bent financieel onafhankelijk eigenlijk?
Zo voelt het niet.
Maar stel dat je echt zeg, die bedrijven vallen allemaal om, kan je dan door?
Ja, ja dat wel.
Je verkoopt twee auto’s en de rest van je leven…
Nee joh.. die Ferrari?
Daar heb je dan een fijn modaal inkomen uit, in ieder geval.
Maar goed, je hoeft je geen zorgen te maken in ieder geval.
dus je motivatie is niet geld, maar het is gewoon omdat je het leuk vindt, lijkt mij. Als ik je zo zie zitten.
ja ja ja want nu bijvoorbeeld heb ik het ook weer naar mijn zin. Want het is even wennen, want de ICT groep die heeft Yellowstar nu overgenomen. Nou dat is een hele passende transactie, daar is alle partijen blij mee. En toen zei ik van nou, ik vind het ook wel leuk om voor jullie wat te doen. Want weet je, ik kan hier allemaal nieuwe dingen gaan starten en weet je dan zit je er weer 7 jaar, ja misschien als ik wat tegen kom. Maar ik heb die behoefte nu niet. Want hoeveel miljoenen wil je dan hebben? Wanneer is het genoeg?
Ja weet je en ik zit dan meer van ik wil leuk werken en ik doe leuke dingen met leuke mensen.
Maar iets minder verantwoordelijkheid?
Dat is gek, nul, nul verantwoordelijkheid.
Dat lijkt me heerlijk.
Je denkt of er toch ben ik dat ik ben niet gewend. Ik ga altijd natuurlijk achter het stuur staan en met mijn kloten in het water zeg maar. En dan nu ineens mag je adviseur zijn of zo.
Oh maar goed dat wordt nog wel spannend waarschijnlijk. Op een gegeven moment zeg je, nu is het afgelopen en nu doen we het zo.
Weet je, ja, je moet een beetje uitkijken natuurlijk. Niet dat ik gelijk mijn laarsjes aan doe en begin te hakken, ha ha. Nee, dat moet je niet doen. Maar ik heb zo veel ervaring en ik heb zo veel filmpjes gezien weet je, dat ik kan toch wel mijn toegevoegde waarde hebben hoop ik. En als dat niet gaat, dan zal ik zelf de eerste zijn die zegt van joh ik stop hiermee, want ik draag niks bij of zo.
Okay, er komt hier straks een jongen binnen van 20, die zegt ik wil een eigen bedrijf beginnen. Geef mij één advies?
Ja, doen natuurlijk. Dat moet wel bij je passen. Maar goed stel dat hij dat allemaal heeft, dan moet hij gewoon beginnen. Maar dan moet hij wel een coach hebben, ik bedoel niet dat ik dat dan persé hoef te zijn, maar iemand die het al eerder heeft gedaan, dat is wel lekker. Want ik kwam ergens met Antea Participaties in aanraking, en dan kom je ook met ander ondernemers en investeerders die het ook allemaal wel een keer. En dat is ook wel weer leuk om mee te praten. En die worden dan weer commissaris bij je, en dat helpt allemaal wel. Dus je moet je peers opzoeken. Een hoop van die ondernemers de die denken dat ze het wiel uitgevonden hebben, die
zijn oververzekerd van zichzelf, dus dat dat zou ik hem adviseren. Zoek je peers op.
Dankjewel ik vond het een leuk gesprek.
Wil je nog iets zeggen?
Nou, ik zal de groetjes doen aan mijn moeder, van 90, die leeft gelukkig nog…
Dankjewel
Oké bedankt
Je luisterde naar de Hogenhouck podcast
reeks ‘De mens achter de ondernemer’
Hogenhouck m&a, Business as unusual
Kijk op hogenhouck.nl
